Jeżeli kompozycja linii sił w obiekcie architektonicznym ma zdecydowanie dynamiczny charakter, to, jak sądzę, ujawni on się tym bardziej, im ściślejsza będzie zgodność konstrukcji i formy. Przykłady tego typu reprezentowane są najliczniej w budownictwie współczesnym.O dynamizmie architektury barokowej, wobec statycznego zasadniczo charakteru konstrukcji, w większej mierze decydują kompozycje formalne. Trudno ustalić normy określające, w którym miejscu dopuszczalna w ramach jedności kompozycyjnej względna niezależność formy od konstrukcji przekształca się w niepożądany dysonans.Niemniej to ostatnie zjawisko, z punktu widzenia przeważających współcześnie opinii, jest czymś zdecydowanie negatywnym), nie powinno więc utożsamiać się go z dynamizmem — cechą, o którąjjbiega się wiele kierunków twórczości architektonicznej.
