Właśnie wrażenia czegoś co jest niezgodne z intuicyjnym poczuciem równowagi stanowią, zdaniem nowatorów, ważne źródło pozytywnych emocji. Nowe potraktowanie ekspresji sił, w odróżnieniu od konserwatywnego, nie dyskwalifikuje bynajmniej rozwiązań zrywających z tradycyjnym wyczuciem równowagi i wytrzymałości, a przeciwnie, właśnie w tych rozwiązaniach dostrzega szczególnie cenne i od razu ujawniające się zalety: wyrazistość, niezwykłość, dynamizm. Realizację postulatu „otwartej przestrzeni”, tj. przenikania się wnętrza i otoczenia oraz ruchu, wiązał Gropius z praktyką maksymalnego przeszklenia budynku oraz kompozycji układów form jako niecałkowicie spoistych, jak to np. w budynku Bauhausu ma miejsce. W rezultacie powstaje wrażenie „płynności” i unoszenia się budynku). Sugestię tę uważa Gropius za jeden z ważniejszych środków wyrazu architektury.
