Wśród teoretyków architektury nowoczesnej reprezentantem koncepcji organicznych był L. Sulllvan. Entuzjasta teorii Darwina przez „organiczność’ rozumiał swoistą adaptację tej teorii do architektury. Wyrażało się to w jego praktyce architektonicznej m.in. stosowaniem obfitej ornamentyki o motywach roślinnych, natomiast dla wrightowskiej koncepcji architektury organicznej charakterystyczne Jest ścisłe wkomponowanie, niemal do całkowitego wtopienia, budynków w otoczenie oraz poszukiwanie kształtów architektonicznych zdradzających podobieństwo do istot żywych. Późniejsi autorzy także opowiadają się za architekturą „organiczną . Le Corbusier, zwalczając „architekturę stylową”, postuluje, by traktować obiekt architektoniczny jako żywy organizm ).
