Potężny prostopadłościan czyni wrażenie monolitu, a nie konglomeratu elementów, jak to miało miejsce w niektórych innych ówczesnych realizacjach.Na przykładach twórczości architektonicznej Sulllvana) można zaobserwować, w jaki sposób samorzutna ekspresja konstrukcji nabiera przewagi nad innymi środkami wyrazu.Zasadniczo Sullivan zdaje sobie sprawę, że ornament nie jest koniecznym warunkiem artystycznego charakteru budynku I że o charakterze tym mogą decydować wyłącznie szlachetne proporcje bryły. Sądzi nawet, że poświęcenie się realizacji „nagich”, lecz „dobrze uformowanych” budynków byłoby wielce pożyteczne). Twierdzenia te głosi jednak wyłącznie w trybie warunkowym I traktuje zapewne tylko Jako morał; w praktyce nigdy nie pozostawił budynku bez ornamentalnych ozdób.
