Wolfflin sądził, że w architekturze barokowej, którą określał jako malarską, formy objęte obserwacją oddzielają się od kształtów rzeczywistych. Obserwacja obiektu architektonicznego wywołuje pewne wyobrażenia, które różnią się znacznie od jego rzeczywistych kształtów. Zjawisko to ma miejsce tam, gdzie „porządek części Jest j mało uchwytny), „założenia całości są trudne do rozpoznania”, gdzie motywy zachodzą na siebie nawzajem). Formy wydają się nie powiązane i pobudzone do Wszystkie wymienione zjawiska występują tam, gdzie zasada jedności kompozycyjnej w obiektach architektonicznych, a w szczególności jedność konstrukcji l formy, nie jest ściśle przestrzegana.
