Sorgel analizuje ewolucję systemów konstrukcyjnych I odpowiadających im różnych odczuć równowagi w architekturze egipskiej, greckiej, itd. Odczucia te, ulegając ciągłym zmianom, nie są jednak całkowicie zrelatywizowane. Determinowane w zasadzie przez możliwości rozwoju techniki, zawarte są w granicach określonych doświadczeniami ludzi,’ związanymi z utrzymaniem w równowadze własnego clała). Dane techniczne wynikające z obliczeń powinny być korygowane z punktu widzenia emocjonalnego odczucia równowagi. Przykładem wskazanym przez Sorgela jest Wieża Eiffla. Przy jej budowie użyto znacznie więcej materiału niż to wynikało z obliczeń.
