Wyłamywanie się fasad z kompozycyjnych ram obiektu, określonych schematem konstrukcyjnym, tym bardziej prowokuje do traktowania fasad jako tworu samodzielnego, tj. do takiego ich ujmowania, które ma miejsce przy percepcji I analizie malarstwa. Podobieństwo nie polega tu na płaskoścl fasady, ale na ujmowaniu jej jako utworu powierzchniowego, nie związanego z systemem konstrukcyjnym”) budynku. Obiekt, charakteryzowany jako dynamiczny tylko na podstawie analizy „powierzchniowych” form jego zewnętrznych i wewnętrznych elewacji, nie zawsze zasługują na taką ocenę.
