Wykonując wiele czynności dość skomplikowanych z punktu widzenia rozkładu sił—takich jak taniec, bieg Itp.— człowiek zachowuje równowagę, mimo iż nie ma odpowiedniej wiedzy teoretycznej o warunkach równowagi ciał). Współczesna psychologia rozwojowa opisuje, w jaki sposób wyrabia się dostrzeżony przez Lippsa automatyzm poczucia równowagi). Począwszy od trzeciego roku życia dzieci uczą się stopniowo budować z klocków płoty, bramy, tunele I wieże). Rozwinięte poczucie równowagi, informujące także o warunkach równowagi przedmiotów otoczenia, może być nabyte tylko przez długotrwały z nimi kontakt. Zachowanie się dzieci poniżej dwóch — trzech lat, sposób w jaki układają poszczególne przedmioty, Ich beztroska wobec skutków siły ciążenia świadczą, że nie opanowały jeszcze „praktycznej statyki”.
