Dotyczy to np. uwag Wolfflina o masywnośd architektury barokowej. Wolfflin sęwierdza, że charakterystyczną cechą baroku jest podkreślenie masy), a jednocześnie uważa, że właśnie w baroku „masa traci swą wewnętrzną strukturę”). Twierdzenia te wydają się sobie przeczyć, toteż ostatnie z nich bywa kwestionowane). Tymczasem, jak sądzę, nie zasługuje bynajmniej na odrzucenie.Wolfflin przez „masywność” architektury barokowej rozumie bardzo różne zjawiska. A więc np. to, że budowle tracą smukłe, delikatne proporcje, zaczynają ciążyć, stają się potężne. Wrażenie to osiągane jest przez wprowadzenie większej skali l operowanie elementami o większych rozmiarach.
